Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΙΔΑΛΗ
Την Παρασκευή στο μικρό αρχαίο θέατρο της Παλαιάς Επιδαύρου «η ώρα ξεχάστηκε βραδιάζοντας» (Ελύτης) μέσα από τους πηγαίους μελωδικούς χρωματισμούς του Ηλία Ανδριόπουλου, που «έδεναν» ταιριαστά με ατόφιες δημιουργίες της ελληνικής ποίησης αλλά και με το φυσικό κάλλος του θαλασσοπράσινου τοπίου.
Μια καθαρτήρια συναυλία, μικρό αποκούμπι σ' αυτούς τους δύσκολους
καιρούς, που μας θύμιζε ότι «είναι παιδιά πολλών ανθρώπων τα λόγια μας»
(Σεφέρης) και ότι αξίζει να βγούμε «στου ονείρου τα μπαλκόνια» έστω και
αν «το ποτάμι είναι θολό..., το πέλαγο πικρό και η γη μας λίγη»
(Γκάτσος).
Τρεις εξαίρετοι μουσικοί, ο Αχιλλέας Γουάστωρ (πιάνο), ο Αλέξανδρος Μποτίνης (βιολοντσέλο) και ο Ηρακλής Ζάκκας (μαντολίνο, μπουζούκι) «ζωγράφισαν» το αέναο ταξίδι αγάπης του συνθέτη για τη χώρα αυτή, το ανεξάντλητο φως της, τη φυσική και πνευματική ομορφιά της.
Στο νοσταλγικό ρομαντισμό των «Ωδών» του Ανδρέα Κάλβου («Κι όταν το εσπέριον άστρον», «Ω φιλτάτη πατρίς»), στο Αιγαίο αρχιπέλαγος του έρωτα των λυρικών «Προσανατολισμών» του Οδυσσέα Ελύτη, στον πικρό στοχασμό των «Αργοναυτών» του Γιώργου Σεφέρη έκαναν τα ερμηνευτικά τους περάσματα με ώριμη στιβαρότητα και γοητευτική αισθαντικότητα αντίστοιχα ο Τάσης Χριστογιαννόπουλος και η Θεοδώρα Μπάκα. (Στο ένα μανίκι του τραγουδιστή... κόλλησε ένα... νυκτόβιο τζιτζίκι για μερικά λεπτά θυμίζοντάς μας το «τζιτζίκια μου άγγελοι» του Ελύτη από «Τα ρω του έρωτα».)
Οι αδελφές Ελένη και Σουζάνα Βουγιουκλή με το ξεχωριστό μέταλλο της φωνής τους έδωσαν μια ιδιαίτερη φρεσκάδα στα «Γράμματα στο Μακρυγιάννη» των Μάνου Ελευθερίου - Μιχάλη Μπουρμπούλη. Ερμήνευσαν επίσης αισθαντικά δύο παλαιάς κοπής ακυκλοφόρητα τραγούδια του συνθέτη από το «Μονόγραμμα» του Ελύτη.
Ηδύτατες πενιές από πασίγνωστα τραγούδια του συνθέτη ήχησαν προς το τέλος. Τα ερμήνευσαν όλοι οι τραγουδιστές με το κοινό να σιγοτραγουδάει μαζί τους («Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες», «Πλατεία Βάθης», «Μην κλαις») στην πρώτη από τις δυο θαυμάσιες βραδιές του Ανδριόπουλου στη Μικρή Επίδαυρο.
Την Παρασκευή στο μικρό αρχαίο θέατρο της Παλαιάς Επιδαύρου «η ώρα ξεχάστηκε βραδιάζοντας» (Ελύτης) μέσα από τους πηγαίους μελωδικούς χρωματισμούς του Ηλία Ανδριόπουλου, που «έδεναν» ταιριαστά με ατόφιες δημιουργίες της ελληνικής ποίησης αλλά και με το φυσικό κάλλος του θαλασσοπράσινου τοπίου.
Τρεις εξαίρετοι μουσικοί, ο Αχιλλέας Γουάστωρ (πιάνο), ο Αλέξανδρος Μποτίνης (βιολοντσέλο) και ο Ηρακλής Ζάκκας (μαντολίνο, μπουζούκι) «ζωγράφισαν» το αέναο ταξίδι αγάπης του συνθέτη για τη χώρα αυτή, το ανεξάντλητο φως της, τη φυσική και πνευματική ομορφιά της.
Στο νοσταλγικό ρομαντισμό των «Ωδών» του Ανδρέα Κάλβου («Κι όταν το εσπέριον άστρον», «Ω φιλτάτη πατρίς»), στο Αιγαίο αρχιπέλαγος του έρωτα των λυρικών «Προσανατολισμών» του Οδυσσέα Ελύτη, στον πικρό στοχασμό των «Αργοναυτών» του Γιώργου Σεφέρη έκαναν τα ερμηνευτικά τους περάσματα με ώριμη στιβαρότητα και γοητευτική αισθαντικότητα αντίστοιχα ο Τάσης Χριστογιαννόπουλος και η Θεοδώρα Μπάκα. (Στο ένα μανίκι του τραγουδιστή... κόλλησε ένα... νυκτόβιο τζιτζίκι για μερικά λεπτά θυμίζοντάς μας το «τζιτζίκια μου άγγελοι» του Ελύτη από «Τα ρω του έρωτα».)
Οι αδελφές Ελένη και Σουζάνα Βουγιουκλή με το ξεχωριστό μέταλλο της φωνής τους έδωσαν μια ιδιαίτερη φρεσκάδα στα «Γράμματα στο Μακρυγιάννη» των Μάνου Ελευθερίου - Μιχάλη Μπουρμπούλη. Ερμήνευσαν επίσης αισθαντικά δύο παλαιάς κοπής ακυκλοφόρητα τραγούδια του συνθέτη από το «Μονόγραμμα» του Ελύτη.
Ηδύτατες πενιές από πασίγνωστα τραγούδια του συνθέτη ήχησαν προς το τέλος. Τα ερμήνευσαν όλοι οι τραγουδιστές με το κοινό να σιγοτραγουδάει μαζί τους («Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες», «Πλατεία Βάθης», «Μην κλαις») στην πρώτη από τις δυο θαυμάσιες βραδιές του Ανδριόπουλου στη Μικρή Επίδαυρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου