Όνειρο απατηλό μεταπολιτευτικής νάρκωσης

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΙΔΑΛΗ

                                                                
                         «Ελα της θάλασσας θεριό

                         και του πελάγου μπόρα
                         το φοβερό σκουπιδαριό
                         να διώξεις απ' τη Χώρα»
                            Νίκος Γκάτσος 

Παραμονή σήμερα 21ης Απριλίου. Σαράντα έξι χρόνια πέρασαν από την παραδοσιακή στρατιωτική δικτατορία στην Ελλάδα για να φτάσουμε στη σημερινή μεταμοντέρνα... τρικτατορία ευρω-γερμανο-αμερικάνικης οικονομικής κοπής, με εγχώριο «υπηρετικό προσωπικό» γαλαζο-πράσινης υφής με ολίγο ροζ.

Ο Ηλίας Ανδριόπουλος στον περίβολο του ανακαινισμένου παλαιού Μουσείου της Αρχαίας Ολυμπίας.

«Το δηλητήριο που εχορηγείτο σε μεγάλες δόσεις από τη μεταπολίτευση και δώθε έκανε τη δουλειά του», σημειώνει ο συνθέτης Ηλίας Ανδριόπουλος στο καινούργιο του τρίτο δοκιμιακό βιβλίο «Το αίνιγμα μιας γενιάς» (εκδόσεις «Αργοναύτες», πρόλογος Γιώργου Μονεμβασίτη).

Μετά παρρησίας κι ευαισθησίας, νηφάλιος κι ενίοτε καυστικός, με κριτική κι αυτοκριτική διάθεση, με γλώσσα γλαφυρή κι απλή, ο συνθέτης θυμάται, θυμώνει, σκιαγραφεί, ελπίζει.

Πηγή δημιουργίας γι' αυτόν η ελληνική φύση και αποκούμπι η γενέθλια γη κοντά στην Ολυμπία. Θυμάται εφηβικά χρόνια, παλιούς φίλους, πνευματικές κι αγωνιστικές αξίες, τους «δασκάλους» Μάνο Χατζιδάκι και Μίκη Θεοδωράκη, εμπνέεται από σπουδαίους γηγενείς ποιητές (Κάλβος, Σεφέρης, Ελύτης). Ανιχνεύει τα αίτια της σημερινής κατάντιας. Ταξιδεύει σ' ένα χωριό της Ιταλίας για να αποτίσει φόρο τιμής στο συνθέτη όπερας που τον σφράγισε στα παιδικά του χρόνια, τον Βέρντι. Χαρακτηριστικό απόσπασμα θαρραλέας κατάθεσης από το δοκίμιό του «Μεταπλάσεις»:

«Χωρίς να είμαι αντίθετος και να μη χαίρομαι τη φυσιολογική συνύπαρξη ανθρώπων με διαφορετικό θρήσκευμα, ιδέες, καταγωγή, εν τούτοις δεν συμφωνώ καθόλου με τους κήρυκες του άναρχου πολυπολιτισμικού ανακατέματος, που έχουν κατά νου τη δόλια άλωση και απορρύθμιση μικρότερων ιστορικών λαών.

»Παραφωνία αποτελούν στα χρόνια μας κάποιες ντόπιες φωνές που δείχνουν στενοχωρημένες, γιατί μπορέσαμε να αποτινάξουμε τον τούρκικο ζυγό, και να διαταραχθεί η... ισορροπία αφέντη-ραγιά. Φαίνεται πως το σύνδρομο ενός ελεεινού ραγιαδισμού δεν έχει ακόμα εγκαταλειφθεί από ορισμένους συμπατριώτες μας. Μας θυμίζουν πως σε αυτά τα χώματα η μεγαλοσύνη με τη δόξα πορεύονται δίπλα δίπλα με την ντροπή, το φθόνο και την προδοσία. (...)

»Βιώνουμε με ανείπωτη πίκρα τη λεηλασία και τον εξευτελισμό της πατρίδας μας, προσπαθώντας να ανασυνθέσουμε στα μέτρα της ψυχής και του πνεύματος τα σκόρπια και διαμελισμένα κομμάτια της. Εάν κάνεις το λάθος και πάρεις στα σοβαρά τις ειδήσεις και τις πληροφορίες των ραδιοτηλεοπτικών μέσων και παγιδευτείς στις ψευτιές των ασπόνδυλων πολιτικών μας, τότε θα καταλήξεις στο λάθος συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει πλέον ελπίδα. Ομως δεν είναι έτσι. Αυτοί εκπροσωπούν το ραγιαδισμό, την ιδιοτέλεια, την υποτέλεια και την παρακμή.

»Δεν είναι αυτή η Ελλάδα η δική μας. Ανήκουμε στην άλλη όχθη, στο άλλο ρεύμα. Η Ελλάδα η δική μας αναστήθηκε από τα κόκαλα τα ιερά των παιδιών της και ποτίστηκε πολλές φορές από το αίμα τους. Είναι γεμάτη φως και αναπνέει τις πνοές του παλιότερου και νεότερου πολιτισμού της. Αυτός ο πολιτισμός, οι μνήμες και οι παραδόσεις τη θωρακίζουν να μη λυγίσει απέναντι στα διεθνή παζάρια της οικονομικής συμμορίας...

»Εμείς οι καλλιτέχνες άλλο δεν έχουμε, από το να προσπαθήσουμε να ξυπνήσουμε την πληγωμένη υπερηφάνεια, την αυτοπεποίθηση, την αυτοεκτίμηση και το πατριωτικό αίσθημα του ελληνικού λαού, ώστε να σηκωθεί όρθιος και να αντέξει. Και από την άλλη, να μην αισθάνεται ότι τον έχουν εγκαταλείψει στην τύχη του.

»Αφεθήκαμε χρόνια, ως κοινωνία, να θαυμάζουμε τα χειρότερα παραδείγματα και τις χειρότερες συμπεριφορές ακατάλληλων ανθρώπων. Η αλλοτρίωση, σύμπτωμα επικίνδυνο των τελευταίων δεκαετιών, τρώει ύπουλα σαν σκουλήκι το νευρικό σύστημα της κοινωνίας, ώστε να τη νεκρώσει και να μην αντιδρά... Η πολιτιστική χρεοκοπία προηγήθηκε της οικονομικής... Δεν μας μένει τίποτε άλλο από το να δίνουμε σινιάλα διαφορετικά και αισιόδοξα και να μην είμαστε απόντες από τα δεινά του τόπου...

»Σε ό, τι με αφορά, έχω την πεποίθηση πως έκανα το καθήκον μου. Δεν σιώπησα, δεν κρύφτηκα, δεν δείλιασα. Εάν έχω δίκιο ή άδικο, θα κριθεί... Την εποχή σου δεν την καταγράφεις μόνο με τη μουσική σου και την τέχνη σου. Την καταγράφεις, όταν χρειαστεί, και με την τίμια φωνή σου.

»Μπορεί αυτή η εποχή να είναι αλλοπρόσαλλη και χαλασμένη. Ενα πράγμα όμως δεν μπορεί να καταβάλει και να εξαφανίσει εντελώς από την ανθρώπινη φύση: το Ηθος».

Δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση της εφημερίδας "Ελευθεροτυπία", στο φύλλο του Σαββάτου 20 Απριλίου 2013

Συγκινητική εκδήλωση προς τιμήν του Ηλία Ανδριόπουλου

Εξαιρετικά  μεγάλη επιτυχία σημείωσε το ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΑΓΑΠΗΣ, προς τιμήν του συνθέτη Ηλία Ανδριόπουλου, που οργάνωσε η Στέγη Ελληνικών Χορωδιών το Σάββατο 6 Απριλίου 2013

στο κατάμεστο από κόσμο Θέατρο του Λεοντείου Λυκείου της Νέας Σμύρνης, στην Αθήνα.
Έλαβαν μέρος, με τη σειρά που εμφανίστηκαν τα χορωδιακά Σύνολα : Χορωδία Ομίλου ‘’ΟΡΦΕΑΣ’’ Σερρών, Χορωδία ‘’Σύγχρονη Έκφραση’’, Χορωδία Συλλόγου Υπαλλήλων ΥΠ.ΠΟ.Τ., Μικτή Χορωδία Πύργου, Μικτή Χορωδία ΟΤΕ Αθηνών, Χορωδία Τρίπολης και Χορωδία ‘’Ambitus’’ Λεοντείου Λυκείου Ν. Σμύρνης.

Τη συναυλία προλόγισε ο Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΣΤΕΓΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΧΟΡΩΔΙΩΝ, Μαέστρος Θωμάς Λουζιώτης, ενώ χαιρετισμό απεύθυνε στο ακροατήριο, ο Υποδιευθυντής του Λεοντείου Λυκείου, Νικόλαος Δεσύπρης.

Οι χορωδίες που έλαβαν μέρος, ερμήνευσαν υποδειγματικά, συνθέσεις του Ηλία Ανδριόπουλου, παρμένες από διάφορες μουσικές συλλογές του και χειροκροτήθηκαν θερμά από το μουσικόφιλο κοινό που είχε κατακλύσει το χώρο της συναυλίας.

Στο τέλος της επιτυχημένης αυτής πρωτοβουλίας της ΣΤΕΓΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΧΟΡΩΔΙΩΝ, Αφιέρωμα στον Ηλία Ανδριόπουλο το Διοικητικό Συμβούλιο, δια του Πρόεδρου του Θωμά Λουζιώτη και του Γεν. Γραμματέα Γιώργου Γεωργόπουλου, όλων των μελών του επί σκηνής, αλλά και του τέως Προέδρου του Μαέστρου Αλέξανδρου Παπαγιαννόπουλου, τίμησε τον συνθέτη ο οποίος απευθυνόμενος στο ακροατήριο, εστίασε το λόγο του στη δημιουργική εργασία των χορωδιών και την ανάδειξη του ποιοτικού τραγουδιού, για ‘’μια Ελλάδα που όλοι θέλουμε, ενάντια στην τραγική πραγματικότητα του σήμερα’’.

Η συγκινητική βράδια έκλεισε με τον τιμώμενο συνθέτη Ηλία Ανδριόπουλο να διευθύνει όλες τις χορωδίες με πάνω από 300 ερμηνευτές, που επί σκηνής ερμήνευσαν το αξεπέραστο τραγούδι: ΄΄Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες΄΄. Τόσο ο κόσμος όσο και οι Χορωδίες χειροκρότησαν και χειροκροτήθηκαν, δείχνοντας με αυτό τον τρόπο ότι το Ελληνικό Χορωδιακό Τραγούδι έχει παρόν και μέλλον. Το πρόγραμμα της συναυλίας παρουσίασε ο Μαέστρος Σταύρος Σολωμός.

ΤΟ ΑΙΝΙΓΜΑ ΜΙΑΣ ΓΕΝΙΑΣ - Μεταπλάσεις

Το  «ΑΙΝΙΓΜΑ ΜΙΑΣ  ΓΕΝΙΑΣ – Μεταπλάσεις», που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Αργοναύτες και το οποίο διακινείται από τα βιβλιοπωλεία του Ιανού, είναι το τρίτο βιβλίο του Ηλία  Ανδριόπουλου .

   ΄Εχουν προηγηθεί η ΑΦΗΓΗΣΗ ΤΩΝ ΗΧΩΝ, Κέδρος 2006 και οι ΑΝΤΙ-ΗΧΗΣΕΙΣ, Μαΐστρος 2008.

    Στο Δοκίμιο αυτό ο συνθέτης- συγγραφέας καταθέτει με στοχασμό και τόλμη, τις θεωρητικές του απόψεις πάνω σε ζητήματα τέχνης, αισθητικής, ελληνικότητας, πολιτισμού , τα οποία συνυπάρχουν, περιπλέκονται και διασταυρώνονται με εκείνα τα μεγάλα και καυτά θέματα που τυραννούν τα τελευταία χρόνια την πατρίδα μας.  Εδώ είναι εμφανής η οδύνη αλλά και η οργή του για τα δεινά που βιώνει ο ελληνικός λαός.  Επίσης είναι αντιληπτή η αγωνία του για το προχώρημα και το μέλλον αυτού του τόπου.

    Το ΑΙΝΙΓΜΑ ΜΙΑΣ ΓΕΝΙΑΣ – Μεταπλάσεις, αποτελείται από τέσσερα αυτοτελή κεφάλαια.

1.     Το αίνιγμα μιας Γενιάς

2.     Σκέψεις για τη Μουσική

3.     Ένα ταξίδι και μια επίσκεψη

4.     Μεταπλάσεις

     Τα κείμενα του Ανδριόπουλου  τα συγκροτεί και τα κάνει ελκυστικά ο φροντισμένος και γνήσιος προσωπικός του λόγος.

         Το βιβλίο αυτό,  με εισαγωγή-προανάκρουσμα του μουσικολόγου, μουσικοκριτικού Γιώργου Μονεμβασίτη, αποτελεί μία τίμια κατάθεση ενός καλλιτέχνη, που δε διαπραγματεύτηκε ποτέ την ελευθερία της έκφρασής του έναντι οποιουδήποτε ανταλλάγματος.